Saltar ao contido principal

Publicacións

2. Presentación

O tema de hoxe encántame, estou moi orgulloso de poder compartir isto! Previamente fixen unha introducción moi grosera, agora voume presentar como é debido. A miña privacidade vaise ver comprometida, pero coma este blog vai estar reducido a un número pequeno de persoas, é irrelevante. Chámome Francisco, Fran para as e os colegas colegas e Chisco, maioritariamente para a xente da universidade. Neste momento estou comezando os meus estudos en Matemáticas na Universidade de Santiago de Compostela. Entón a miña definición é adolescente universitario. Porqué decidín matemáticas? A miña cabeza cando se fixo esa pregunta tiña unha clara barreira. Eu tiña claro que iba facer algo de ciencias. Un estudo lingüístico ou social coma o Dereito ou as Relacións Públicas é tan cambiante como a vida mesma. Se ata os propios estudantes de Dereito están acojonados cando se van de Erasmus porque lles cambias as leis dos países! Que me estás contando!! Logo tiña a rama de Historia, pero paréceme tan cero p

1. Introducción

 Comezo este blog nun momento da miña vida asombrosamente particular, por non decir singular! A vida universitaria! Que goce poder disfrutar de esta vida e nestes momentos nos que temos unha educación accesible e, se me permitides, en moi boas mans. Atención Lectores!! Isto é un como un diario ou algo parecido que se me ocorreu facer, cunha finalidade moi clara, poder rememorar estes momentos nun futuro non moi lonxano, así como reflexionar do meu presente. Tamén aviso de que non vou ser nada formal, vou medir as miñas palabras. Pero os meus pensamentos son os que son e aínda que estea errado, vouno dicir igual. Sei que é perigoso dárlle voz a un sinsentido pero non teño ningunha finalidade política nen divulgativa, salvo recreativa. Porque este formato? Porque me deu a gana, ademais falar para un tú ou un el é moito máis divertido que falar para un eu, aínda que l siga facendo en privado. Escribir é todo, por non decir do máis intrínseco dos humanos. Cando penso en como os alieníxenas